سوره غافر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

4

مَا يُجَادِلُ فِي آيَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلَادِ

جز کافران در آیات خدا جدال نمی کنند پس جولانشان در شهرها تو را نفریبد

7

الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ

آنان که عرش را حمل می کنند و آنان که بر گرد آن هستند به ستایش پروردگارشان تسبیح می گویند و به او ایمان آورده اند و از او برای مؤمنان آمرزش می خواهند: ای پروردگار ما، رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته است پس آنان را که توبه کرده اند و به راه تو آمده اند بیامرز و از عذاب جهنم نگه دار

13

هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَيُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ السَّمَاء رِزْقًا وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ

اوست آن که آیات خویش را به شما نشان داد و برایتان از آسمان روزی، فرستاد تنها کسی پند می گیرد که روی به خدا آورد

21

أَوَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنَ اللَّهِ مِن وَاقٍ

آیا در زمین سیر نمی کنند تا بنگرند که عاقبت پیشینیانشان چگونه بوده است ? توانایی آنها و آثاری که در روی زمین پدید آورده بودند از اینان بیش بود و خدا آنها را به کیفر کفرشان فرو گرفت و از قهر خداوندشان نگهدارنده ای نبود

27

وَقَالَ مُوسَى إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَّا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ

موسی گفت : من به پروردگار خود و پروردگار شما از هر متکبری که به روزحساب باور ندارد، پناه می برم

35

الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَعِندَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ

کسانی که بی هیچ حجتی که در دست داشته باشند در آیات خدا جدال می کنند، کار آنان نزد خدا و مؤمنان سخت ناپسند است خدا بر دل هر متکبر جباری اینچنین مهر می نهد

40

مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ

هر کس کار بدی بکند جز همانند عملش کیفر نیابد و هر کس از مرد و زن که مؤمن باشد و عمل صالحی به جای آرد به بهشت داخل شود و بی حساب روزی اش دهند

51

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ

ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگی دنیا و در روز قیامت که شاهدان برای شهادت برپای می ایستند، یاری می کنیم

55

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ

صبر کن که وعده خدا حق است برای گناهت آمرزش بخواه و هر شامگاه و بامداد، به ستایش پروردگارت تسبیح بگوی

57

لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ

آفرینش آسمان و زمین از آفرینش مردم بزرگ تر است ، ولی بیشتر مردم نمی دانند

58

وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِيءُ قَلِيلًا مَّا تَتَذَكَّرُونَ

نابینا و بینا برابر نیستند نیز آنهایی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند با زشتکاران یکسان نباشند چه اندک پند می پذیرید

60

وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ

پروردگارتان گفت : بخوانید مرا تا شما را پاسخ گویم آنهایی که از پرستش من سرکشی می کنند زودا که در عین خواری به جهنم در آیند

65

هُوَ الْحَيُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

او زنده است خدایی جز او نیست او را بخوانید در حالی که دین او رابه اخلاص پذیرفته باشید، که ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است

67

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَمِنكُم مَّن يُتَوَفَّى مِن قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُّسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ

اوست آن خدایی که شما را از خاک ، سپس از نطفه ، سپس از لخته خونی، بیافریده است آنگاه شما را که کودکی بودید از رحم مادر آورد تا به سن جوانی برسید و پیر شوید بعضی از شما پیش از پیری بمیرید و بعضی به آن زمان معین می رسید و شاید به عقل دریابید

69

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ

آیا ندیده ای آنهایی که در آیات خدا مجادله می کنند چگونه منحرف می، شوند ?

82

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ

آیا در زمین سیر نمی کنند تا بنگرند که عاقبت کسانی که پیش از آنها، می زیسته اند چگونه بوده است ? مردمی که نیرویشان بیشتر و آثارشان در روی زمین فراوان تر بود پس آن چیزها که به دست می آورند سودشان نبخشید

85

فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ

اما بدان هنگام که عذاب ما را دیدند دیگر ایمانشان برایشان سودی نبخشید این سنت خداست در رفتار با بندگانش و کافران در آن روز زیان کردند

سوره فصلت 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

6

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ

بگو: من انسانی هستم همانند شما به من وحی شده که خدایتان خدایی است یکتا پس بدو روی آورید و از او آمرزش بخواهید و وای بر مشرکان :

8

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

آنان را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته می کنند، پاداشی است، تمام ناشدنی

18

وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ

و ما کسانی را که ایمان آورده بودند و پرهیزگار بودند نجات دادیم

30

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ

بر آنان که گفتند: پروردگار ما الله است و پایداری ورزیدند،، فرشتگان فرود می آیند که مترسید و غمگین مباشید، شما را به بهشتی که وعده داده بودند بشارت است

34

وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ

خوبی و بدی برابر نیستند همواره به نیکوترین وجهی پاسخ ده ، تا کسی که میان تو و او دشمنی است چون دوست مهربان تو گردد

35

وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ

برخوردار نشوند از این مگر کسانی که شکیبا باشند و کسانی که از ایمان بهره ای بزرگ داشته باشند

36

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

و اگر از جانب شیطان دستخوش وسوسه ای گردی ، به خدا پناه ببر، که، اوشنوا و داناست

46

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَيْهَا وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ

هر کس که کاری شایسته کند، به سود خود اوست و هر که بد کند به زیان اوست و پروردگار تو به بندگان ستم روا نمی دارد

49

لَا يَسْأَمُ الْإِنسَانُ مِن دُعَاء الْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَيَؤُوسٌ قَنُوطٌ

آدمی هر چه طلب خیر کند خسته نمی شود، اما چون بدی به او برسد بداندیش، و نومید می گردد

50

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ

اگر پس از رنجی که به او رسیده رحمتی به او بچشانیم می گوید: این حق من است و نپندارم که قیامتی برپا شود، و اگر هم مرا نزد پروردگارم برگردانند البته که نزد او حالتی خوشتر باشد پس کافران را به اعمالی که کرده اند آگاه می کنیم و به آنها عذابی سخت می چشانیم

51

وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِيضٍ

چون به آدمی نعمتی ارزانی داریم ، رویگردان می شود و به تکبر گردن می، افرازد و اگر به او شری برسد، بسیار فریاد و فغان می کند

سوره شورا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

5

تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

نزدیک است که آسمانها بر فراز یکدیگر درهم شکنند و فرشتگان به، ستایش پروردگارشان تسبیح می گویند و برای ساکنان زمین آمرزش می طلبند آگاه باشید که خدا آمرزنده و مهربان است

6

وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَولِيَاء اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ

خدا مراقب اعمال کسانی است که جز او را به دوستی گرفتند، و تو وکیل آنها نیستی

8

وَلَوْ شَاء اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاء فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ

اگر خدا می خواست همه را یک امت کرده بودولی او هر که را که بخواهدبه رحمت خویش در آورد، و ستمکاران را هیچ دوست و یاوری نیست

9

أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي المَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

آیا جز خدا را به دوستی گرفتند ? دوست حقیقی خداست و اوست که مردگان را زنده می کند، و اوست که بر هر کاری تواناست

10

وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

در هر چه اختلاف می کنید حکمش با خداست این خدای یکتا پروردگار من است بر او توکل کردم و به او روی می آورم

12

لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء وَيَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست در روزی هر که بخواهد گشایش می دهد یا تنگ می گیرد، و او به هر چیزی داناست

19

اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاء وَهُوَ الْقَوِيُّ العَزِيزُ

خدا با بندگانش مهربان است هر که را بخواهد روزی می دهد و او توانا و پیروزمند است

20

مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ

هر کس کشت آخرت را بخواهد به کشته اش می افزاییم و هر کس کشت دنیارا بخواهد به او عطا می کنیم ، ولی دیگر در کشت آخرتش نصیبی نیست

25

وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ

و اوست که توبه بندگانش را می پذیرد و از گناهان عفوشان می کند و هر چه، می کنید می داند

26

وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ

و دعای کسانی را که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند اجابت می کند، و از فضل خویش آنان را افزون می دهد و کافران را به عذابی سخت گرفتار می سازد

30

وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ

اگر شما را مصیبتی رسد، به خاطر کارهایی است که می کنید و خدا بسیاری از گناهان را عفو می کند

36

فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ

آنچه شما را داده اند بهره این زندگی دنیوی است و آنچه در نزد، خداست برای آنها که ایمان آورده اند و به پروردگارشان توکل می کنند، بهتر و پاینده تر است

40

وَجَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ

جزای هر بدی بدیی است همانند آن پس کسی که عفو کند و آشتی ورزد مزدش با خداست ، زیرا او ستمکاران را دوست ندارد

51

وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ

هیچ بشری را نرسد که خدا جز به وحی یا از آن سوی پرده ، با او سخن گوید یا فرشته ای می فرستد تا به فرمان او هر چه بخواهد به او وحی کند اوبلند پایه و حکیم است

سوره زخرف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

8

فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ

آنها را که از ایشان نیرومندتر بودند هلاک کردیم و داستان پیشینیان گذشت

15

وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ

و برای او از میان بندگانش، فرزندی قائل شدند آدمی به آشکارا ناسپاس است

32

أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّكَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ

آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می کنند ? حال آنکه ما روزی آنها، رادر این زندگی دنیا میانشان تقسیم می کنیم و بعضی را به مرتبت ، بالاتراز بعضی دیگر قرار داده ایم تا بعضی دیگر را به خدمت گیرند و رحمت پروردگارت از آنچه آنها گرد می آورند بهتر است

33

وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ

و اگر نه آن بود که همه مردم یک امت می شدند، سقفهای خانه های کسانی را که خدای رحمان را باور ندارند از نقره می کردیم و بر آنها نردبامهایی می نهادیم تا بر آن بالا روند

34

وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِؤُونَ

و برای خانه هایشان نیز درهایی از نقره می کردیم و تختهایی که بر آن، تکیه زنند

35

وَزُخْرُفًا وَإِن كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ

و از هر گونه زینت و همه اینها برخورداری ناچیز دنیوی است ، حال آنکه آخرت در نزد پروردگار تو برای پرهیزگاران است

36

وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ

هر کس که از یاد خدای رحمان روی گرداند، شیطانی بر او می گماریم که همواره همراهش باشد

37

وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ

و آن شیطانها آنان را از راه خدا باز می گردانند، ولی پندارند که هدایت یافتگانند

80

أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ

آیا می پندارند ما راز و نجوایشان را نمی شنویم ? آری ، رسولان ما نزد، آنها هستند و می نویسند

82

سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگار آسمانها و زمین و پروردگار عرش از آن نسبتها که به او می دهند

84

وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاء إِلَهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

اوست که هم در آسمان خداست و هم در زمین خداست و حکیم و داناست

85

وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

برتر و بزرگوارتر است آن کس که فرمانروایی آسمانها و زمین و هر چه، درمیان آنهاست از آن اوست و علم فرا رسیدن قیامت نزد اوست و به او بازگردانده می شوید

سوره دخان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

2

وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ

سوگند به این کتاب روشنگر،

8

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

نیست خدای به جز او زنده می کند و می میراند پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست

23

فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

بندگان مرا شب هنگام روانه کن تا از پی شما بیایند

24

وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ

دریا را آرام پشت سرگذار، که آن سپاه غرق شدگانند

25

كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

بعد از خود چه باغها و چشمه سارها بر جای گذاشتند،

26

وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ

و کشتزارها و خانه های نیکو،

27

وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ

و نعمتی که در آن غرق شادمانی بودند

28

كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ

بدین سان بودند و ما آن نعمتها، را به مردمی دیگر واگذاشتیم

29

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ

نه آسمان بر آنها گریست و نه زمین و نه به آنها مهلت داده شد

38

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ

ما این آسمانها و زمین و آنچه را میان آنهاست به بازیچه نیافریده ایم

51

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ

پرهیزگاران در جای امنی هستند،

56

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ

در آنجا طعم مرگ را، نمی چشند، مگر همان مرگ نخستین و آنها را خدا از عذاب جهنم نگه داشته است

سوره جاثیه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

3

إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ

هر آینه در آسمانها و زمین نشانه های عبرتی است برای مؤمنان

7

وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

وای بر هر دروغپرداز گناهکاری

10

مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

رو به رویشان جهنم است و مالی که به دست آورده اند و کسانی که، سوای خدای یکتا به خدایی گرفته اند به حالشان سود نکند ایشان راست عذابی بزرگ

13

وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لَّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

رام شما ساخت آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمین است همه از آن اوست در این برای متفکران عبرتهاست

15

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَيْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ

هر کس کار شایسته ای کند، به سود خود اوست ، و هر کس مرتکب کار بدی شود، به زیان اوست سپس همه به سوی پروردگارتان بازگردانده می شوید

18

ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ

پس تو را به راه دین انداختیم از آن راه برو، و از پی خواهش نادانان مرو

19

إِنَّهُمْ لَن يُغْنُوا عَنكَ مِنَ اللَّهِ شَيئًا وإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ

اینان تو را هیچ از خدا بی نیاز نمی کنند و ظالمان دوستداران یکدیگرند،،و خدا دوستدار پرهیزگاران است

21

أًمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أّن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاء مَّحْيَاهُم وَمَمَاتُهُمْ سَاء مَا يَحْكُمُونَ

آیا آنان که مرتکب بدیها می شوند می پندارند که در شمار کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند قرارشان می دهیم ? و آیا زندگی و مرگشان یکسان است ? چه بد داوری می کنند

22

وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ

و خدا آسمانها و زمین را به حق بیافرید تا هر کسی را برابر کاری که کرده است پاداش دهد و به آنها ستم نشود

23

أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آیا آن کس را که هوسش را چون خدای خود گرفت و خدا از روی علم گمراهش کرد، و بر گوش و دلش مهر نهاد و بر دیدگانش پرده افکند، دیده ای ? اگر خدا هدایت نکند چه کسی او را هدایت خواهد کرد ? چرا پند نمی گیرید ?

26

قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيبَ فِيهِ وَلَكِنَّ أَكَثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ

بگو: خداست که شما را زنده می کند، پس می میراند و سپس همه را در روز قیامت که شکی در آن نیست گرد می آورد ولی بیشتر مردم نمی دانند

34

وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا وَمَأْوَاكُمْ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ

به آنها گفته شود: امروز فراموشتان می کنیم ، همچنان که شما دیدار چنین روزتان را فراموش کرده بودید جایگاهتان در آتش است و شما را هیچ یاوری نیست

35

ذَلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ

و این به کیفر آن است که آیات خدا را به مسخره می گرفتید و زندگی دنیوی شما را بفریفت پس امروز از این آتش کسی بیرونشان نبرد و کسی عذرشان را نپذیرد

36

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

ستایش از آن خداست ، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار جهانیان

37

وَلَهُ الْكِبْرِيَاء فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

بزرگواری در آسمانها و زمین خاص اوست ، و اوست پیروزمند و حکیم،

سوره احقاف

3

مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ

ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان آن دوست جز به حق و در مدتی، معین نیافریده ایم و کافران از آنچه بیمشان می دهند اعراض می کنند

5

وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّن يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَن لَّا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَومِ الْقِيَامَةِ وَهُمْ عَن دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ

و کیست گمراه تر از آن که به جز الله چیزی را به خدایی می خواند که تاروز قیامت به او جواب نمی دهد، که بتان از دعای بت پرستان بی خبرند

13

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

هر آینه آنان که گفتند که پروردگار ما الله است و سپس پایداری ورزیدند، بیمی بر آنها نیست و اندوهگین نمی شوند

15

وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

آدمی را به نیکی کردن با پدر و مادر خود سفارش کردیم مادرش بار او را، به دشواری برداشت و به دشواری بر زمین نهاد و مدت حمل تا از شیر باز گرفتنش سی ماه است تا چون به سن جوانی رسد و به چهل سالگی در آید ، گوید: ای پروردگار من ، به من بیاموز تا شکر نعمتی که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشته ای به جای آرم کاری شایسته بکنم که تو را خشنود سازدو فرزندان مرا به صلاح آور من به تو بازگشتم و از تسلیم شدگانم

16

أُوْلَئِكَ الَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجاوَزُ عَن سَيِّئَاتِهِمْ فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ

اینان کسانی هستند که کارهای نیکشان را می پذیریم و از گناهشان در می، گذریم در زمره اهل بهشتند هر وعده ای که به آنها داده شده راست است

19

وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا وَلِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ

و هر یک را نسبت به کاری که کرده است درجتی است تا خدا پاداش کارهایشان را به تمامی بدهد و به آنان ستم نمی شود

24

فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ

چون ابری دیدند که از جانب رودخانه هاشان می آید، گفتند: این ابری، باران زاست نه ، این همان چیزی است که آن را به شتاب می طلبیدید باداست و در آن باد عذابی دردآور،

26

وَلَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيمَا إِن مَّكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَا أَبْصَارُهُمْ وَلَا أَفْئِدَتُهُم مِّن شَيْءٍ إِذْ كَانُوا يَجْحَدُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون

به آنها چنان مکانتی داده بودیم که به شما نداده ایم برایشان گوش و، چشم و دل قرار دادیم ولی گوش و چشم و دلشان به حالشان هیچ سود نکرد، زیرا آیات خدا را انکار می کردند تا آنچه به مسخره اش می گرفتند آنها رافرو گرفت 

سوره محمد

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ (1) كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان رانابود مى‏كند! (1) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّل َعَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ (2) و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نيز ايمان آوردند، خداوند گناهانشان را مى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! (2)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (7) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مى‏كندو گامهايتان را استوار مى‏دارد. (7)

أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا (10) آيا در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاك كرد; و براى كافران امثال اين مجازاتها خواهد بود! (10) ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ (11)‏ اين براى آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ايمان آوردند; اما كافران مولايى ندارند! (11)

وَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13)« و چه بسيار شهرهايى كه از شهرى كه تو را بيرون كرد نيرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود كرديم و هيچ ياورى نداشتند! (13) أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ كَمَن زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ (14) آيا كسى كه دليل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند كسى است كه زشتى اعمالش درنظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پيروى مى‏كنند؟! (14)

وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْواهُمْ (17) آنان که هدایت یافته اند، خدا به هدایتشان می افزاید و پرهیزگاریشان ارزانی می دارد 17 

أُوْلَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ (23) آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر وچشمهايشان را كور كرده است! (23) أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا(24) آيا آنها در قرآن تدبر نمى‏كنند، يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است؟! (24) إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ(25) كسانى كه بعد از روشن شدن هدايت براى آنها، پشت به حق كردند، شيطان اعمال زشتشان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است! (25)

فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ(27) حال آنها چگونه خواهد بود هنگامى كه فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان مى‏زنند وجانشان را مى‏گيرند؟! (27)

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ(34) كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال كفر از دنيارفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشيد. (34)

إِنَّمَا الحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِن تُؤْمِنُواوَتَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ(36) زندگى دنيا تنها بازى و سرگرمى است; و اگر ايمان آوريد و تقوا پيشه كنيد،پاداشهاى شما را مى‏دهد و اموال شما را نمى‏طلبد، (36)

سوره فتح

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُاللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِأَجْراً عَظِيماً (10) كسانى كه با تو بيعت مى‏كنند (در حقيقت) تنها با خدا بيعت مى‏نمايند، و دست خدابالاى دست آنهاست; پس هر كس پيمان‏شكنى كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته است; وآن كس كه نسبت به عهدى كه با خدا بسته وفا كند، بزودى پاداش عظيمى به او خواهد داد. (10)

سوره حجرات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَاتُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّاللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (1) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! چيزى را بر خدا و رسولش مقدم نشمريد (و پيشى مگيريد)، و تقواى الهى پيشه كنيد كه خداوند شنوا و داناست! (1)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍفَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَافَعَلْتُمْ نَادِمِينَ (6) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بياورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا به گروهى از روى نادانى آسيب برسانيد و از كرده خود پشيمان شويد! (6)

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْراً مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْراً مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوابِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَن لَّمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11)‏ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! نبايد گروهى از مردان شما گروه ديگر را مسخرهكنند، شايد آنها از اينها بهتر باشند; و نه زنانى زنان ديگر را، شايد آنان بهتر ازاينان باشند; و يكديگر را مورد طعن و عيب جويى قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسنديكديگر را ياد نكنيد، بسيار بد است كه بر كسى پس از ايمان نام كفرآميز بگذاريد; وآنها كه توبه نكنند، ظالم و ستمگرند! (11) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِّنَ الظَّنِّإِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضاً أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاًفَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ (12) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد، چرا كه بعضى ازگمانها گناه است; و هرگز (در كار ديگران) تجسس نكنيد; و هيچ يك از شما ديگرى راغيبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به يقين) همه شما از اين امر كراهت داريد; تقواى الهى پيشه كنيد كه خداوند توبه‏پذير ومهربان است! (12) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى َ وَ جَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (13) اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره‏ها و قبيله‏ها قرارداديم تا يكديگر را بشناسيد; (اينها ملاك امتياز نيست،) گرامى‏ترين شما نزد خداوندبا تقواترين شماست; خداوند دانا و آگاه است! (13) 

قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (16) بگو: «آيا خدا را از ايمان خود با خبر مى‏سازيد؟! او تمام آنچه را در آسمانها وزمين است مى‏داند; و خداوند از همه چيز آگاه است!» (16)

إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(18) خداوند غيبت آسمانها و زمين را مى‏داند و نسبت به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست!» (18)

سوره ق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ(4) ولى ما مى‏دانيم آنچه را زمين از بدن آنها مى‏كاهد; و نزد ما كتابى است كه همه چيز در آن محفوظ است! (4) 

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ(16) ما انسان را آفريديم و وسوسه‏هاى نفس او را مى‏دانيم، و ما به او از رگ قلبش نزديكتريم! (16) إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ(17)(به خاطر بياوريد) هنگامى را كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسانند اعمال اورا دريافت مى‏دارند; (17) مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ(18) انسان هيچ سخنى را بر زبان نمى‏آورد مگر اينكه همان دم، فرشته‏اى مراقب و آماده براى انجام ماموريت (و ضبط آن) است! (18) وَجَاءتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ(19) و سرانجام، سكرات (و بيخودى در آستانه) مرگ بحق فرامى‏رسد (و به انسان گفته مى‏شود:) اين همان چيزى است كه تو از آن مى‏گريختى! (19)

مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ وَجَاء بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ(33) آن كس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (33) ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ(34)(به آنان گفته مى‏شود:) بسلامت وارد بهشت شويد، امروز روز جاودانگى است! (34)

فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ(39) در برابر آنچه آنها مى‏گويند شكيبا باش، و پيش از طلوع آفتاب و پيش از غروب تسبيح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39) وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ(40) و در بخشى از شب او را تسبيح كن، و بعد از سجده‏ها! (40) وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ(41) و گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكانى نزديك ندا مى‏دهد، (41) 

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ(43) ماييم كه زنده مى‏كنيم و مى‏ميرانيم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (43)

سوره ذاریات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ (7) قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست، (7) إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8) كه شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد! (8) يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (9)(تنها) كسى از ايمان به آن منحرف مى‏شود كه از قبول حق سرباز مى‏زند! (9) قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10) كشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)! (10)

وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ (20) و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است، (20) وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21) و در وجود خود شما (نيز آياتى است); آيا نمى‏بينيد؟! (21) وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22) و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏شود! (22) فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ (23) سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‏گوييد! (23)

وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(49) و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد! (49)

كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ(52) اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: او ساحر است يا ديوانه!» (52)

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ(56) من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند وبه من نزديك شوند)! (56)

سوره طوره

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ(11) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان، (11) الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ(12) همانها كه در سخنان باطل به بازى مشغولند! (12)

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ(32) آيا عقلهايشان آنها را به اين اعمال دستور مى‏دهد، يا قومى طغيانگرند؟ (32)

وَإِن يَرَوْا كِسْفاً مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطاً يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ(44) آنها (چنان لجوجند كه) اگر ببينند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى‏كند مى‏گويند: «اين ابر متراكمى است!» (44) 

 وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَاباً دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ(47) و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همين جهان); ولى بيشترشان نمى‏دانند! (47) وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ(48) در راه ابلاغ حكم پروردگارت صبر و استقامت كن، چرا كه تودر حفاظت كامل ما قرار دارى! و هنگامى كه برمى‏خيزى پروردگارت را تسبيح و حمد گوى! (48)) وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ(49)(همچنين) به هنگام شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)

سوره نجم

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى (11) قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت. (11) أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى (12) آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‏كنيد؟! (12)

مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى (17) چشم خطا نکرد و از حد در نگذشت17 لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى (18) او پاره‏اى از آيات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را ديد! (18)

 أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّى (24) يا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (24) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى (25) در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست! (25) وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاًإِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى (26)‏ و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‏بخشدمگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26)

فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّى عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29) حال كه چنين است از كسى كه از ياد ما روى مى‏گرداند و جززندگى مادى دنيا را نمى‏طلبد، اعراض كن! (29) ذَلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى (30) اين آخرين حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو كسانى را كه ازراه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و (همچنين) هدايت‏يافتگان را از همه بهترمى‏شناسد! (30)

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّن َالْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَاتُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى (32) همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند، جزگناهان صغيره (كه گاه آلوده آن مى‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمين آفريد و در آن موقع كه بصورت جنينهايى در شكم مادرانتان بوديد; پس خودستايى نكنيد، او پرهيزگاران را بهترمى‏شناسد! (32)

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى (38) كه هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‏گيرد، (38) وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى (39) و اينكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نيست، (39)

وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى (43) و اينكه اوست كه خنداند و گرياند، (43) وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44)‏ و اوست كه ميراند و زنده كرد، (44) 

وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ(60) و مى‏خنديد و نمى‏گرييد، (60) وَأَنتُمْ سَامِدُونَ(61) و پيوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‏بريد؟! (61) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا(62) .‏ همه براى خدا سجده كنيد و او را بپرستيد! (62)

سوره قمر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ(2) و هرگاه نشانه و معجزه‏اى را ببينند روى گردانده، مى‏گويند: «اين سحرى مستمر است‏»! (2)

وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ(4) به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا وامتهاى پيشين) به آنان رسيده است! (4) حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ(5) اين آيات، حكمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افرادلجوج) فايده نمى‏دهد! (5)

 إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ(49)‏ البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم! (49) وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ(50) و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن! (50) وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ(51) ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم; آياكسى هست كه پند گيرد؟! (51)

منتخب سوره الرحمن

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الرَّحْمَنُ (1) خداوند رحمان، (1) عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) قرآن را تعليم فرمود، (2) خَلَقَ الْإِنسَانَ (3) انسان را آفريد، (3) عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) و به او «بيان‏» را آموخت. (4)

وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) و آسمان را برافراشت، و ميزان و قانون (در آن) گذاشت، (7) أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد)، (8)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) انسان را از گل خشكيده‏اى همچون سفال آفريد، (14)

كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) همه كسانى كه روى آن ( زمين) هستند فانى مى‏شوند، (26)

32) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِن ْأَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّابِسُلْطَانٍ (33) اى گروه جن و انس! اگر مى‏توانيد از مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمى‏توانيد، مگر با نيرويى (فوق العاده)! (33)

هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ(60) آيا جزاى نيكى جز نيكى است؟! (60)

 تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ(78) پربركت و زوال‏ناپذير است نام پروردگار صاحب جلال وبزرگوار تو! (78)

منتخب سوره واقعه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ(1) هنگامى كه واقعه عظيم (قيامت) واقع شود، (1) لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ(2) هيچ كس نمى‏تواند آن را انكار كند! (2) خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ(3)(اين واقعه) گروهى را پايين مى‏آورد و گروهى را بالامى‏برد! (3) 

 وَكُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً(7) و شما سه گروه خواهيد بود! (7) فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ(8)(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان وخجستگانى! (8) وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ(9) گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى! (9) وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ(10) و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند، (10) أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ(11) آنها مقربانند! (11)

 لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِيماً(25) در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده‏اى مى‏شنوند نه سخنان گناه آلود; (25) إِلَّا قِيلاً سَلَاماً سَلَاماً(26) تنها چيزى كه مى‏شنوند «سلام‏» است «سلام‏»! (26)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ(57)»ما شما را آفريديم; پس چرا (آفرينش مجدد را) تصديق نمى‏كنيد؟! (57) أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ(58) آيا از نطفه‏اى كه در رحم مى‏ريزيد آگاهيد؟! (58) أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ(59) آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‏دهيديا ما آفريدگاريم؟! (59) قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ(60) ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم; و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‏گيرد! (60) عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ(61) تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‏دانيد آفرينش تازه‏اى بخشيم! (61) 

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(74) حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او راپاك و منزه بشمار)! (74)

 وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ(82) و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده آن را تكذيب مى‏كنيد؟! (82) فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ(83) پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‏رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟! (83) وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ(84) و شما در اين حال نظاره مى‏كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست); (84) وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ(85) و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‏بينيد! (85) فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ(86) اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‏شويد، (86) تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(87) پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‏گوييد! (87)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(96) پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزه بشمار)! (96)

سوره حدید

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُم مُّسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ (7) به خدا و رسولش ايمان بياوريد و از آنچه شما را جانشين ونماينده (خود) در آن قرار داده انفاق كنيد; (زيرا) كسانى كه از شما ايمان بياورند وانفاق كنند، اجر بزرگى دارند! (7) وَمَا لَكُمْ لَاتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (8) چرا به خدا ايمان نياوريد در حالى كه رسول (او) شما رامى‏خواند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد، و از شما پيمان گرفته است (پيمانى ازطريق فطرت و خرد)، اگر آماده ايمان‏آوردنيد. (8)

يَوْمَ يَقُول ُالْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُون َانَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوانُوراً فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيه ِالرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ (13) روزى كه مردان و زنان منافق به مؤمنان مى‏گويند: «نظرى به ما بيفكنيد تا از نور شما پرتوى برگيريم!» به آنها گفته مى‏شود: «به پشت سر خودبازگرديد و كسب نور كنيد!» در اين هنگام ديوارى ميان آنها زده مى‏شود كه درى دارد،درونش رحمت است و برونش عذاب! (13) 

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌوَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِكَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرّاً ثُمَّ يَكُونُ حُطَاماً وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌوَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَاإِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ (20) بدانيد زندگى دنيا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى وفخرفروشى در ميان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى كه محصولش كشاورزان را در شگفتى فرو مى‏برد، سپس خشك مى‏شود بگونه‏اى كه آن را زردرنگ مى‏بينى; سپس تبديل به كاه مى‏شود! و در آخرت، عذاب شديد است يا مغفرت و رضاى الهى; و (به هر حال) زندگى دنيا چيزى جز متاع فريب نيست! (20)

مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّافِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (22) هيچ مصيبتى (ناخواسته) در زمين و نه در وجود شما روى نمى‏دهد مگر اينكه همه آنها قبل از آنكه زمين را بيافرينيم در لوح محفوظ ثبت است; واين امر براى خدا آسان است! (22) لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ (23) اين بخاطر آن است كه براى آنچه از دست داده‏ايد تاسف نخوريد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشيد; و خداوند هيچ متكبرفخرفروشى را دوست ندارد! (23) 

سوره مجادله

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

5

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ

کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند ذلیل و خوار می شوند، همچنان که پیشینیانشان خوار شده اند ما آیاتی روشن نازل کردیم و کافران راعذابی است خوار کننده

9

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر با یکدیگر نجوا می کنید، در باب گناه و دشمنی و نافرمانی از پیامبر نجوا مکنید، بلکه در باب نیکی و پرهیزگاری نجوا کنید از آن خدایی که همگان نزد او گرد می آیید بترسید

10

إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

هر آینه نجوا کردن کار شیطان است که می خواهد مؤمنان را محزون کند و، حال آنکه هیچ زیانی ، جز به فرمان خداوند، به آنها نمی رساند و مؤمنان باید که بر خدا توکل کنند

14

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مَّا هُم مِّنكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ يَعْلَمُونَ

آیا ندیده ای آن کسان را که با مردمی که خدا بر آنها خشم گرفته بود،، دوستی ورزیدند ? اینان نه از شمایند و نه از ایشان و خود می دانند که بردروغ سوگند می خوردند

16

اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ

از سوگندهایشان سپری ساخته اند و از راه خدا رویگردان شده اند پس برای آنهاست عذابی خوار کننده

17

لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ

اموال و اولادشان برایشان در برابر خشم خدا سود نکند اهل جهنمند و در آن جاودان

20

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ

کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند در زمره ذلیل شدگانند

22

لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

نمی یابی مردمی را که به خدا و روز قیامت ایمان آورده باشند، ولی با، کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند دوستی کنند، هر چند آن مخالفان ، پدران یا فرزندان یا برادران و یا قبیله آنها باشند خدا بر دلشان رقم ایمان زده و به روحی از خود یاریشان کرده است و آنها را به بهشتهایی که در آن نهرها جاری است در آورد در آنجا جاودانه باشند خدا از آنها خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند اینان حزب خدایند ، آگاه باش که حزب خدا رستگارانند

سوره حشر

 بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَلَوْلَا أَن كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاء لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ (3)‏ و اگر نه اين بود كه خداوند ترك وطن را بر آنان مقرر داشته بود، آنها را در همين دنيا مجازات مى‏كرد; و براى آنان در آخرت نيز عذاب آتش است! (3) ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (4) اين به خاطر آن است كه آنها با خدا و رسولش دشمنى كردند; و هر كس با خدا دشمنى كند (بايد بداند) كه خدا مجازات شديدى دارد! (4)

لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ (13) وحشت از شما در دلهاى آنها بيش از ترس از خداست; اين به خاطر آن است كه آنها گروهى نادانند! (13)

كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ (16)‏ كار آنها همچون شيطان است كه به انسان گفت: «كافر شو (تا مشكلات تو را حل كنم)!» اما هنگامى كه كافر شد گفت: «من از تو بيزارم، من از خداوندى كه پروردگار عالميان است بيم دارم!» (16) فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا وَذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ (17) سرانجام كارشان اين شد كه هر دو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن مى‏مانند; و اين است كيفر ستمكاران! (17)

وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (19) و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را به «خود فراموشى‏» گرفتار كرد، آنها فاسقانند. (19) لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ (20) هرگز دوزخيان و بهشتيان يكسان نيستند; اصحاب بهشت رستگار و پيروزند! (20)

سوره ممتحنه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (3) هرگز بستگان و فرزندانتان روز قيامت سودى به حالتان نخواهندداشت; ميان شما جدايى مى‏افكند; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست. (3)

سوره صف

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ(2) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! چرا سخنى مى‏گوييد كه عمل نمى‏كنيد؟! (2) كَبُرَ مَقْتاً عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ(3) نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى‏كنيد! (3) إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ(4) خداوند كسانى را دوست مى‏دارد كه در راه او پيكار مى‏كنندگوئى بنايى آهنين‏اند! (4)

سوره جمعه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ يَا أَيُّهَاالَّذِينَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(6) بگو: «اى يهوديان! اگر گمان مى‏كنيد كه (فقط) شما دوستان خدائيد نه ساير مردم، پس آرزوى مرگ كنيد اگر راست مى‏گوييد (تا به لقاى محبوبتان برسيد)!» (6) وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ(7) ولى آنان هرگز تمناى مرگ نمى‏كنند بخاطراعمالى كه از پيش فرستاده‏اند; و خداوند ظالمان را بخوبى مى‏شناسد! (7) قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُم ْثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(8)‏ بگو: «اين مرگى كه از آن فرار مى‏كنيد سرانجام با شماملاقات خواهد كرد; سپس به سوى كسى كه داناى پنهان و آشكار است بازگردانده مى‏شويد; آنگاه شما را از آنچه انجام مى‏داديد خبر مى‏دهد!» (8)

سوره منافقون

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَاأَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (9) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! اموال و فرزندانتان شما را ازياد خدا غافل نكند! و كسانى كه چنين كنند، زيانكارانند! (9) وَأَنفِقُوا مِن مَّارَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنمِّنَ الصَّالِحِينَ (10) از آنچه به شما روزى داده‏ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه مرگ يكى از شما فرا رسد و بگويد: پروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت كمى به تاخيرنينداختى تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!» (10) وَلَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذَا جَاء أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (11) خداوند هرگز مرگ كسى را هنگامى كه اجلش فرا رسد به تاخيرنمى‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است. (11)

سوره تغابن

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(2) او كسى است كه شما را آفريد (و به شما آزادى و اختيار داد); گروهى از شما كافريد و گروهى مؤمن; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست! (2) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ(3) آسمانها و زمين را بحق آفريد; و شما را (در عالم جنين) تصوير كرد، تصويرى زيبا و دلپذير; و سرانجام (همه) بسوى اوست. (3) يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(4) آنچه را در آسمانها و زمين است مى‏داند، و از آنچه پنهان ياآشكار مى‏كنيد با خبر است; و خداوند از آنچه در درون سينه‏هاست آگاه است. (4)

مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(11) هيچ مصيبتى رخ نمى‏دهد مگر به اذن خدا! و هر كس به خداايمان آورد، خداوند قلبش را هدايت مى‏كند; و خدا به هر چيز داناست! (11)

إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ(15) اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش شما هستند; و خداستكه پاداش عظيم نزد اوست! (15) فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُواوَأَنفِقُوا خَيْراً لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(16) پس تا مى‏توانيد تقواى الهى پيشه كنيد و گوش دهيد و اطاعت نماييد و انفاق كنيد كه براى شما بهتر است; و كسانى كه از بخل و حرص خويشتن مصون بمانند رستگارانند! (16)

سوره طلاق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً (3) و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى‏دهد; و هر كس بر خداتوكل كند، كفايت امرش را مى‏كند; خداوند فرمان خود را به انجام مى‏رساند; و خدابراى هر چيزى اندازه‏اى قرار داده است! (3)

ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْراً (5)‏ اين فرمان خداست كه بر شما نازل كرده; و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند گناهانش را مى‏بخشد و پاداش او را بزرگ مى‏دارد! (5)

لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّامَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً (7) آنان كه امكانات وسيعى دارند، بايد از امكانات وسيع خودانفاق كنند و آنها كه تنگدستند، از آنچه كه خدا به آنها داده انفاق نمايند; خداوندهيچ كس را جز به مقدار توانايى كه به او داده تكليف نمى‏كند; خداوند بزودى بعد ازسختيها آسانى قرار مى‏دهد! (7)

سوره تحریم

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَاصَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ(10) خداوند براى كسانى كه كافر شده‏اند به همسر نوح و همسر لوط مثل زده است، آن دو تحت سرپرستى دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولى به آن دوخيانت كردند و ارتباط با اين دو (پيامبر) سودى به حالشان (در برابر عذاب الهى) نداشت، و به آنها گفته شد: «وارد آتش شويد همراه كسانى كه وارد مى‏شوند!» (10) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ(11) و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثل زده است، در آن هنگام كه گفت: «پروردگارا! خانه‏اى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهايى بخش!» (11) وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَافِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ(12) و همچنين به مريم دختر عمران كه دامان خود را پاك نگهداشت، و ما از روح خود در آن دميديم; او كلمات پروردگار و كتابهايش را تصديق كردو از مطيعان فرمان خدا بود! (12)

سوره ملک

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (8) نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان كه گروهى در آن افكنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بيم‏دهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!» (8) قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَاللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ (9) مى‏گويند: «آرى، بيم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او راتكذيب كرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نكرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!» (9) وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (10) و مى‏گويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقل مى‏كرديم، درميان دوزخيان نبوديم!» (10)

سوره قلم

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

 إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ(7) پروردگارت بهتر از هر كس مى‏داند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايت‏يافتگان را نيز بهتر مى‏شناسد! (7) فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ(8) حال كه چنين است از تكذيب‏كنندگان اطاعت مكن! (8) وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ(9) آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسير حق)! (9) وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ(10) و از كسى كه بسيار سوگند ياد مى‏كند و پست است اطاعت مكن، (10) هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ(11) كسى كه بسيار عيب جوست و به سخن چينى آمد و شد مى‏كند، (11) مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است; (12) عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ(13) علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13) أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ(14) مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از اوپيروى كنى)! (14)

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ(34) مسلما براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (34) أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ(35) آيا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‏دهيم؟! (35) مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ(36) شما را چه مى‏شود؟! چگونه داورى مى‏كنيد؟! (36) أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ(37) آيا كتابى داريد كه از آن درس مى‏خوانيد... (37) إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ(38) كه آنچه را شما انتخاب مى‏كنيد از آن شماست؟! (38) أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ(39) يا اينكه عهد و پيمان مؤكد و مستمرى تا روز قيامت بر ماداريد كه هر چه را حكم كنيد براى شما باشد؟! (39) 

 وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‏شنوند باچشم‏زخم خود تو را از بين ببرند، و مى‏گويند: «او ديوانه است!» (51) وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(52) در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست! (52)

سوره حاقه

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سوره معارج 

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

 إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً(19) به يقين انسان حريص و كم‏طاقت آفريده شده است، (19) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً(20) هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‏كند، (20) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً(21) و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (21)

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ(42) آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند! (42)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً(10)‏ به آنها گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيارآمرزنده است... (10) يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَاراً(11) تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، (11) وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَاراً(12) و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد! (12) مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَاراً(13) چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟! (13) وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَاراً(14) در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان كامل رسيديد)! 

وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتاً(17) و خداوند شما را همچون گياهى از زمين رويانيد، (17) ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجاً(18) سپس شما را به همان زمين بازمى‏گرداند، و بار ديگر شما راخارج مى‏سازد! (18) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطاً(19) و خداوند زمين را براى شما فرش گسترده‏اى قرار داد... (19) لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلاً فِجَاجاً(20) تا از راههاى وسيع و دره‏هاى آن بگذريد (و به هر جامى‏خواهيد برويد)!» (20)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِباً(5) و اينكه ما گمان مى‏كرديم كه انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى‏بندند! (5) وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً(6) و اينكه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مى‏بردند، وآنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مى‏شدند! (6) وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً(7) و اينكه آنها گمان كردند -همان‏گونه كه شما گمان مى‏كرديد- كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت )مبعوث نمى‏كند! (7)

وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاء غَدَقاً(16) و اينكه اگر آنها ( جن و انس) در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مى‏كنيم! (16) لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَاباً صَعَداً(17) هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم; و هر كس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزاينده‏اى گرفتارمى‏سازد! (17)

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً(25) بگو: «من نمى‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است ياپروردگارم زمانى براى آن قرارمى‏دهد؟! (25) عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَداً(26) داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمى‏سازد، (26) إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَداً(27) مگر رسولانى كه آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو وپشت سر براى آنها قرار مى‏دهد... (27)

سوره مزّمِّل

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ(1) اى جامه به خود پيچيده! (1) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلاً(2) شب را، جز كمى، بپاخيز! (2) نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً(3) نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن، (3) أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلاً(4) يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4) إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقِيلاً(5) چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد! (5) إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءاً وَأَقْوَمُ قِيلاً(6) مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏تر است! (6) إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحاً طَوِيلاً(7) و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت! (7) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً(8) و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند! (8) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً(9) همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او رانگاهبان و وكيل خود انتخاب كن، (9) وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً(10) و در برابر آنچه (دشمنان) مى‏گويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين! (10) وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلاً(11) و مرا با تكذيب‏كنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمى مهلت ده، (11) إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالاً وَجَحِيماً(12) كه نزد ما غل و زنجيرها و (آتش) دوزخ است، (12) وَطَعَاماً ذَا غُصَّةٍ وَعَذَاباً أَلِيماً(13) و غذايى گلوگير، و عذابى دردناك، (13) يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيباً مَّهِيلاً(14) در آن روز كه زمين و كوه‏ها سخت به لرزه درمى‏آيد، وكوه‏ها (چنان درهم كوبيده مى‏شود كه) به شكل توده‏هايى از شن نرم درمى‏آيد! (14) إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شَاهِداً عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولاً(15) ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شماست، همانگونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم! (15) فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذاً وَبِيلاً(16)(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما اورا سخت مجازات كرديم! (16) فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيباً(17) شما (نيز) اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بركنار مى‏داريد؟! در آن روز كه كودكان را پير مى‏كند، (17) السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً(18) و آسمان از هم شكافته مى‏شود، و وعده او شدنى و حتمى است. (18) إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلاً(19)‏ اين هشدار و تذكرى است، پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند! (19) إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْ لِوَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَعَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنسَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِاللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُواالزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَمَا تُقَدِّمُوالِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْراًوَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌرَّحِيمٌ(20) پروردگارت مى‏داند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستندنزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مى‏خيزند; خداوند شب و روز رااندازه‏گيرى مى‏كند; او مى‏داند كه شما نمى‏توانيد مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گيرى كنيد (براى عبادت كردن)، پس شما را بخشيد; اكنون آنچه براى شما ميسراست قرآن بخوانيد او مى‏داند بزودى گروهى از شما بيمار مى‏شوند، و گروهى ديگر براى به دست آوردن فضل الهى (و كسب روزى) به سفر مى‏روند، و گروهى ديگر در راه خدا جهادمى‏كنند (و از تلاوت قرآن بازمى‏مانند)، پس به اندازه‏اى كه براى شما ممكن است ازآن تلاوت كنيد و نماز را بر پا داريد و زكات بپردازيد و به خدا «قرض الحسنه‏» دهيد ( در راه او انفاق نماييد) و (بدانيد) آنچه را از كارهاى نيك براى خود از پيش مى‏فرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت; و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

سوره مدّثر

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ(1) اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)! (1) قُمْ فَأَنذِرْ(2) برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده)، (2) وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ(3) و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3) وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ(4) و لباست را پاك كن، (4) وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ(5) و از پليدى دورى كن، (5) وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ(6) و منت مگذار و فزونى مطلب، (6) وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ(7) و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن! (7) فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ(8) هنگامى كه در «صور» دميده شود، (8) فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ(9) آن روز، روز سختى است، (9) عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ(10) و براى كافران آسان نيست! (10) ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً(11) مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريده‏ام واگذار! (11) وَجَعَلْتُ لَهُ مَالاً مَّمْدُوداً(12) همان كسى كه براى او مال گسترده‏اى قرار دادم، (12) وَبَنِينَ شُهُوداً(13) و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (13) وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيداً(14) و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (14) ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ(15) باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم! (15) كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيداً(16) هرگز چنين نخواهد شد; چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مى‏ورزد! (16) سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً(17)‏ و بزودى او را مجبور مى‏كنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مى‏افكنم)! (17) إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ(18) او (براى مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت! (18) فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ(19) مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد! (19) ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ(20) باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود! (20) ثُمَّ نَظَرَ(21) سپس نگاهى افكند، (21) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ(22) بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد; (22) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ(23) سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد، (23) فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ(24) و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست! (24) إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ(25) اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25) سَأُصْلِيهِ سَقَرَ(26)(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مى‏كنم! (26) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ(27) و تو نمى‏دانى «سقر» چيست! (27) لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ(28)(آتشى است كه) نه چيزى را باقى مى‏گذارد و نه چيزى را رهامى‏سازد! (28) لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ(29) پوست تن را بكلى دگرگون مى‏كند! (29) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ(30) نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (30) وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَاعِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَاناًوَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُون َوَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَاأَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلاً كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُوَيَهْدِي مَن يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَاهِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ(31) ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعدادآنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب ( يهود و نصارى) يقين پيداكنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانيت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر كس را بخواهدهدايت مى‏كند! و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمى‏داند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست! (31) كَلَّا وَالْقَمَرِ(32) اينچنين نيست كه آنها تصور مى‏كنند سوگند به ماه، (32) وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ(33) و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند، (33) وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ(34) و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد، (34) إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ(35) كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است! (35) نَذِيراً لِّلْبَشَرِ(36) هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (36) لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ(37) براى كسانى از شما كه مى‏خواهند پيش افتند يا عقب بمانند ( بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند)! (37) كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ(38)(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است، (38) إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ(39) مگر «اصحاب يمين‏» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان وتقوايشان به دست راستشان مى‏دهند)! (39) فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ(40) آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‏كنند... (40) عَنِ الْمُجْرِمِينَ(41) از مجرمان: (41) مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ(42) چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42) قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ(43) مى‏گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم، (43) وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ(44) و اطعام مستمند نمى‏كرديم، (44) وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ(45) و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم، (45) وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ(46) و همواره روز جزا را انكار مى‏كرديم، (46) حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ(47)‏ تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!» (47) فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ(48) از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. (48) فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ(49) چرا آنها از تذكر روى گردانند؟! (49) كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ(50) گويى گورخرانى رميده‏اند، (50) فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ(51) كه از (مقابل) شيرى فرار كرده‏اند! (51) بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفاً مُّنَشَّرَةً(52) بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (52) كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ(53) چنين نيست كه آنان مى‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند! (53) كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ(54) چنين نيست كه آنها مى‏گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است! (54) فَمَن شَاء ذَكَرَهُ(55) هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد; (55) وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ(56) و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد; او اهل تقواو اهل آمرزش است! (56)

سوره قيامت

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ(1) سوگند به روز قيامت، (1) وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ(2) و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)! (2) أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ(3) آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟! (3) بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ(4) آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم! (4) بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ(5)(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‏خواهد (آزاد باشد وبدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (5) يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ(6)(از اين رو) مى‏پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (6) فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ(7)(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد، (7) وَخَسَفَ الْقَمَرُ(8) و ماه بى‏نور گردد، (8) وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ(9) و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند، (9) يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ(10) آن روز انسان مى‏گويد: «راه فرار كجاست؟!» (10) كَلَّا لَا وَزَرَ(11) هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ(12) آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است; (12) يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ(13) و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند! (13) بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ(14) بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14) وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ(15) هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد! (15) لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16) زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حركت مده، (16) إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17) چرا كه جمع‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17) فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18) پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن! (18) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ(19)‏ سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست! (19) كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ(20) چنين نيست كه شما مى‏پنداريد (و دلايل معاد را كافى نمى‏دانيد); بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بى‏قيد و شرط را)! (20) وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ(21) و آخرت را رها مى‏كنيد! (21) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ(22)(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (22) إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ(23) و به پروردگارش مى‏نگرد! (23) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ(24) و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است، (24) تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ(25) زيرا مى‏داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‏شكند! (25) كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ(26) چنين نيست (كه انسان مى‏پندارد! او ايمان نمى‏آورد) تاموقعى كه جان به گلوگاهش رسد، (26) وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ(27) و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27) وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ(28) و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند، (28) وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ(29) و ساق پاها (از سختى جان‏دادن) به هم بپيچد! (29) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ(30)(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهدبود! (30) فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى(31)(در آن روز گفته مى‏شود:) او هرگز ايمان نياورد و نمازنخواند، (31) وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى(32) بلكه تكذيب كرد و روى‏گردان شد، (32) ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى(33) سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏داشت! (33) أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى(34)(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است،شايسته‏تر! (34) ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى(35) سپس عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است، شايسته‏تر! (35) أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى(36) آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36) أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى(37) آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود؟! (37) ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى(38) سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، (38) فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى(39) و از او دو زوج مرد و زن آفريد! (39) أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى(40) آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (40)

سوره انسان

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئاً مَّذْكُوراً(1) آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟! (1) إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعاً بَصِيراً(2) ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مى‏آزماييم; (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم! (2) إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِراً وَإِمَّا كَفُوراً(3) ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس! (3) إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالاً وَسَعِيراً(4) ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ايم! (4) إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُوراً(5)‏ به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است، (5) عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيراً(6) از چشمه‏اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جابخواهند آن را جارى مى‏سازند! (6) يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً(7) آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (7) وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً(8) و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين‏» و «يتيم‏» و «اسير» مى‏دهند! (8) إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُوراً(9)(و مى‏گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم! (9) إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً(10) ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (10) فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً(11)(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (11) وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيراً(12) و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنهاپاداش مى‏دهد! (12) مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْساً وَلَا زَمْهَرِيراً(13) اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كرده‏اند،نه آفتاب را در آنجا مى‏بينند و نه سرما را! (13) وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلاً(14) و در حالى است كه سايه‏هاى درختان بهشتى بر آنها فروافتاده و چيدن ميوه‏هايش بسيار آسان است! (14) وَيُطَافُ عَلَيْهِم بِآنِيَةٍ مِّن فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا(15) و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مى‏گردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنى‏ها)، (15) قَوَارِيرَ مِن فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيراً(16) ظرفهاى بلورينى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‏اند! (16) وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْساً كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلاً(17) و در آنجا از جامهايى سيراب مى‏شوند كه لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است، (17) عَيْناً فِيهَا تُسَمَّى سَلْسَبِيلاً(18) از چشمه‏اى در بهشت كه نامش سلسبيل است! (18) وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَّنثُوراً(19) و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مى‏گردند كه هرگاه آنها را ببينى گمان مى‏كنى مرواريد پراكنده‏اند! (19) وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَمُلْكاً كَبِيراً(20) و هنگامى كه آنجا را ببينى نعمتها و ملك عظيمى را مى‏بينى! (20) عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَاباً طَهُوراً(21) بر اندام آنها ( بهشتيان) لباسهايى است از حرير نازك سبزرنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‏نوشاند! (21) إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَكَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُوراً(22) اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (22) إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلاً(23) مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم! (23) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً(24) پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن! (24) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلاً(25)‏ و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور! (25) وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً(26) و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، اورا تسبيح گوى! (26) إِنَّ هَؤُلَاء يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً(27) آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى كه روزسختى را پشت سر خود رها مى‏كنند! (27) نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلاً(28) ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، وهر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مى‏دهيم! (28) إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلاً(29) اين يك تذكر و يادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده ازآن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند! (29) وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيماً حَكِيماً(30) و شما هيچ چيز را نمى‏خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداونددانا و حكيم است (30) يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً(31) و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خودوارد مى‏كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (31)

سوره مرسلات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفاً(1) سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‏شوند، (1) فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفاً(2) و آنها كه همچون تند باد حركت مى‏كنند، (2) وَالنَّاشِرَاتِ نَشْراً(3) و سوگند به آنها كه (ابرها را) مى‏گسترانند، (3) فَالْفَارِقَاتِ فَرْقاً(4) و آنها كه جدا مى‏كنند، (4) فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْراً(5) و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر (الهى) را (به انبيا) القامى‏نمايند، (5) عُذْراً أَوْ نُذْراً(6) براى اتمام حجت يا براى انذار، (6) إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ(7) كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مى‏شود، يقيناواقع‏شدنى است! (7) فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ(8) در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند، (8) وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ(9) و (كرات) آسمان از هم بشكافند، (9) وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ(10) و در آن زمان كه كوه‏ها از جا كنده شوند، (10) وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ(11) و در آن هنگام كه براى پيامبران (بمنظور اداى شهادت) تعيين وقت شود! (11) لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ(12)(اين امر) براى چه روزى به تاخير افتاده؟ (12) لِيَوْمِ الْفَصْلِ(13) براى روز جدايى (حق از باطل)! (13) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ(14) تو چه مى‏دانى روز جدايى چيست! (14) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(15) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (15) أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ(16) آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم؟! (16) ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ(17) سپس ديگر (مجرمان) را به دنبال آنها مى‏فرستيم! (17) كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ(18) آرى) اين گونه با مجرمان رفتار مى‏كنيم! (18) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(19)‏ واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (19) أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاء مَّهِينٍ(20) آيا شما را از آبى پست و ناچيز نيافريديم، (20) فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ(21) سپس آن را در قرارگاهى محفوظ و آماده قرار داديم، (21) إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ(22) تا مدتى معين؟! (22) فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ(23) ما قدرت بر اين كار داشتيم، پس ما قدرتمند خوبى هستيم (وامر معاد براى ما آسان است)! (23) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(24) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (24) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتاً(25) آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم، (25) أَحْيَاء وَأَمْوَاتاً(26) هم در حال حياتشان و هم مرگشان؟! (26) وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاء فُرَاتاً(27) و در آن كوه‏هاى استوار و بلندى قرار داديم، و آبى گوارابه شما نوشانديم! (27) وَيْلٌ يوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(28) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (28) انطَلِقُوا إِلَى مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ(29)(در آن روز به آنها گفته مى‏شود:) بى‏درنگ، به سوى همان چيزى كه پيوسته آن را تكذيب مى‏كرديد برويد! (29) انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ(30) برويد به سوى سايه سه شاخه (دودهاى خفقان‏بار و آتش‏زا)! (30) لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ(31) سايه‏اى كه نه آرام بخش است و نه از شعله‏هاى آتش جلوگيرى مى‏كند! (31) إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ(32) شراره‏هايى از خود پرتاب مى‏كند مانند يك كاخ! (32) كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ(33) گويى (در سرعت و كثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (كه به هر سو پراكنده مى‏شوند)! (33) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(34) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (34) هَذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ(35) امروز روزى است كه سخن نمى‏گويند (و قادر بر دفاع ازخويشتن نيستند)، (35) وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ(36) و به آنها اجازه داده نمى‏شود كه عذرخواهى كنند! (36) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(37) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (37) هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ(38)(و به آنها گفته مى‏شود:) امروز همان روز جدايى (حق ازباطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده‏ايم! (38) فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ(39) اگر چاره‏اى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد! (39) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(40) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (40) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ(41)(در آن روز) پرهيزگاران در سايه‏هاى (درختان بهشتى) و درميان چشمه‏ها قرار دارند، (41) وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ(42) و ميوه‏هايى از آنچه مايل باشند! (42) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئاً بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(43) بخوريد و بنوشيد گوارا، اينها در برابر اعمالى است كه انجام مى‏داديد! (43) إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ(44) ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‏دهيم! (44) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(45) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (45) كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلاً إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ(46)(و به مجرمان بگو:) بخوريد و بهره گيريد در اين مدت كم (اززندگى دنيا، ولى بدانيد عذاب الهى در انتظار شماست) چرا كه شما مجرميد! (46) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(47) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (47) وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ(48) و هنگامى كه به آنها گفته شود ركوع كنيد ركوع نمى‏كنند! (48) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(49) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (49) فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ(50)(و اگر آنها به اين قرآن ايمان نمى‏آورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مى‏آورند؟! (50)

سوره نبأ

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

عَمَّ يَتَسَاءلُونَ(1) آنها از چه چيز از يكديگر سؤال مى‏كنند؟! (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ(2) از خبر بزرگ و پراهميت (رستاخيز)! (2) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ(3) همان خبرى كه پيوسته در آن اختلاف دارند! (3) كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(4) چنين نيست كه آنها فكر مى‏كنند، و بزودى مى‏فهمند! (4) ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ(5) باز هم چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، و بزودى مى‏فهمند (كه قيامت حق است)! (5) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً(6) آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟! (6) وَالْجِبَالَ أَوْتَاداً(7) و كوه‏ها را ميخهاى زمين؟! (7) وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجاً(8) و شما را بصورت زوجها آفريديم! (8) وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتاً(9) و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم، (9) وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاساً(10) و شب را پوششى (براى شما)، (10) وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشاً(11) و روز را وسيله‏اى براى زندگى و معاش! (11) وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِدَاداً(12) و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم! (12) وَجَعَلْنَا سِرَاجاً وَهَّاجاً(13) و چراغى روشن و حرارت‏بخش آفريديم! (13) وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجاً(14) و از ابرهاى باران‏زا آبى فراوان نازل كرديم، (14) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبّاً وَنَبَاتاً(15) تا بوسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم، (15) وَجَنَّاتٍ أَلْفَافاً(16) و باغهايى پردرخت! (16) إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتاً(17)(آرى) روز جدايى، ميعاد همگان است! (17) يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجاً(18) روزى كه در «صور» دميده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آييد! (18) وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَاباً(19) و آسمان گشوده مى‏شود و بصورت درهاى متعددى درمى‏آيد! (19) وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَاباً(20) و كوه‏ها به حركت درمى‏آيد و بصورت سرابى مى‏شود! (20) إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَاداً(21) مسلما (در آن روز) جهنم كمينگاهى است بزرگ، (21) لِلْطَّاغِينَ مَآباً(22) و محل بازگشتى براى طغيانگران! (22) لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَاباً(23) مدتهاى طولانى در آن مى‏مانند! (23) لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْداً وَلَا شَرَاباً(24) در آنجا نه چيز خنكى مى‏چشند و نه نوشيدنى گوارايى، (24) إِلَّا حَمِيماً وَغَسَّاقاً(25) جز آبى سوزان و مايعى از چرك و خون! (25) جَزَاء وِفَاقاً(26) اين مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26) إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَاباً(27) چرا كه آنها هيچ اميدى به حساب نداشتند، (27) وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّاباً(28) و آيات ما را بكلى تكذيب كردند! (28) وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَاباً(29) و ما همه چيز را شمارش و ثبت كرده‏ايم! (29) فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَاباً(30)‏ پس بچشيد كه چيزى جز عذاب بر شما نمى‏افزاييم! (30) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازاً(31) مسلما براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است: (31) حَدَائِقَ وَأَعْنَاباً(32) باغهايى سرسبز، و انواع انگورها، (32) وَكَوَاعِبَ أَتْرَاباً(33) و حوريانى بسيار جوان و هم‏سن و سال، (33) وَكَأْساً دِهَاقاً(34) و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور)! (34) لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلَا كِذَّاباً(35) در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (35) جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَاباً(36) اين كيفرى است از سوى پروردگارت و عطيه‏اى است كافى! (36) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَاباً(37) همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است،پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى كند)! (37) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفّاً لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَاباً(38)« روزى كه «روح‏» و «ملائكه‏» در يك صف مى‏ايستند و هيچ يك،جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گويند، و (آنگاه كه مى‏گويند) درست مى‏گويند! (38) ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآباً(39) آن روز حق است; هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند! (39) إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَاقَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَاباً(40) و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بيند، و كافر مى‏گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (40)

سوره نازعات

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقاً(1) سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمى‏كشند، (1) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطاً(2) و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدامى‏سازند، (2) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحاً(3) و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‏كنند، (3) فَالسَّابِقَاتِ سَبْقاً(4) و سپس بر يكديگر سبقت مى‏گيرند، (4) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْراً(5) و آنها كه امور را تدبير مى‏كنند! (5) يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ(6) آن روز كه زلزله‏هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‏آورد، (6) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ(7) و بدنبال آن، حادثه دومين ( صيحه عظيم محشر) رخ مى‏دهد، (7) قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ(8) دلهايى در آن روز سخت مضطرب است، (8) أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ(9) و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9) يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ(10) ولى امروز) مى‏گويند: «آيا ما به زندگى مجددبازمى‏گرديم؟! (10) أَئِذَا كُنَّا عِظَاماً نَّخِرَةً(11) آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيده‏اى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!» (11) قَالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ(12) مى‏گويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!» (12) فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ(13) ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است! (13) فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ(14) ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‏گردند! (14) هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى(15)‏ آيا داستان موسى به تو رسيده است؟! (15) إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى(16) در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى‏» نداداد (و گفت): (16) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى(17) به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است! (17) فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى(18) و به او بگو: «آيا مى‏خواهى پاكيزه شوى؟! (18) وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى(19) و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (وگناه نكنى)؟!» (19) فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى(20) سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد! (20) فَكَذَّبَ وَعَصَى(21) اما او تكذيب و عصيان كرد! (21) ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى(22) سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود! (22) فَحَشَرَ فَنَادَى(23) و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود، (23) فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى(24) و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24) فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى(25) از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت! (25) إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى(26) در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد! (26) أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا  (27) آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل‏تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (27) رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا(28) سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28) وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا(29) و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود! (29) وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا(30) و زمين را بعد از آن گسترش داد، (30) أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا(31) و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد، (31) وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا(32) و كوه‏ها را ثابت و محكم نمود! (32) مَتَاعاً لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(33) همه اينها براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان است! (33) فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى(34) هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34) يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى(35) در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‏افتد، (35) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى(36) و جهنم براى هر بيننده‏اى آشكار مى‏گردد، (36) فَأَمَّا مَن طَغَى(37) اما آن كسى كه طغيان كرده، (37) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(38) و زندگى دنيا را مقدم داشته، (38) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى(39) مسلما دوزخ جايگاه اوست! (39) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى(40) و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40) فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى(41) قطعا بهشت جايگاه اوست! (41) يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا(42) و از تو درباره قيامت مى‏پرسند كه در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (42) فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا(43) تو را با يادآورى اين سخن چه كار؟! (43) إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا(44) نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا اززمانش آگاه نيست)! (44) إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا(45) كار تو فقط بيم‏دادن كسانى است كه از آن مى‏ترسند! (45) كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا(46) آنها در آن روز كه قيام قيامت را مى‏بينند چنين احساس مى‏كنند كه گويى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است! (46)