انسان درقرآن سوره مبارک عبس
درباره وبلاگ

هرچیزی در این عالم ظاهر وباطنی دارد.ظاهرقرآن چنان است که خداوند متعال می فرماید اگر تمام جن وانس جمع شوند نمی توانند یک آیه مانند آن بیاورند وباطن آن چنان که روح القدس که از تمام ملائک مرتبه اشان بالاتر است در شبی که تاصبح خیروبرکت است بر قلب پیامبر اکرم که خاتم انبیاء واعظم انبیاء اولولعزم است نازل گردیده البته نمی رسد جزبه دست پاکان .هرکس شفای جسم وجان می خواهد درقرآن است به اذن خدا پس تا می توانی انس بگیر وتکرار کن وتسلیم باش انشاالله فرج در راه است با ابتکاری که در این جا به کار رفته می توان در چند دقیقه قرآن را پیرامون یک موضوع دوره کرد تا انشاالله ضمیر مان با قرآن نورانیت یابد .نکته آخر در مقابل قرآن تسلیم باشیم وباحسن ظن وقصد قرب خداوند وطهارت باطن وظاهر واستمداد از اولیاء اللهی بویژه چهارده معصوم برای شفاعت در درگاه خداوند و هدایت کامل وجامع ودفع قضا وبلا ایمانی وجانی وارد شویم التماس دعا
موضوعات
آخرین مطالب
نويسندگان


آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 19
بازدید دیروز : 14
بازدید هفته : 109
بازدید ماه : 518
بازدید کل : 81895
تعداد مطالب : 1693
تعداد نظرات : 2
تعداد آنلاین : 1

قرآن موضوعی
بامفاهیم انسان سازدر سراسر قرآن همراه شویم
چهار شنبه 13 خرداد 1394برچسب:, :: 7:39 ::  نويسنده : فتح الله بهاروند       

سوره عبس

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

عَبَسَ وَتَوَلَّى(1) چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى(2) از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى(3) تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى(4) يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى(5) اما آن كس كه توانگر است، (5) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى(6) تو به او روى مى‏آورى، (6) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى(7) در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7) وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى(8) اما كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، (8) وَهُوَ يَخْشَى(9) و از خدا ترسان است، (9) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى(10) تو از او غافل مى‏شوى! (10) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ(11) هرگز چنين نيست كه آنها مى‏پندارند; اين (قرآن) تذكر ويادآورى است، (11) فَمَن شَاء ذَكَرَهُ(12) و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد! (12) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ(13) در الواح پرارزشى ثبت است، (13) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) الواحى والاقدر و پاكيزه، (14) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ(15) به دست سفيرانى است (15) كِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ(17) مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ(18)(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟! (18) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19) او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‏گيرى كرد و موزون ساخت، (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ(20) سپس راه را براى او آسان كرد، (20) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ(21) بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،(21) ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ(22) سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (22) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ(23) چنين نيست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (23) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ(24) انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبّاً(25) ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً(26) سپس زمين را از هم شكافتيم، (26) فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبّاً(27) و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، (27) وَعِنَباً وَقَضْباً(28) و انگور و سبزى بسيار، (28) وَزَيْتُوناً وَنَخْلاً(29) و زيتون و نخل فراوان، (29) وَحَدَائِقَ غُلْباً(30) و باغهاى پردرخت، (30) وَفَاكِهَةً وَأَبّاً(31) و ميوه و چراگاه، (31) مَّتَاعاً لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(32) تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (32) فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ(33) هنگامى كه آن صداى مهيب ( صيحه رستاخيز) بيايد، (كافران دراندوه عميقى فرومى‏روند)! (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ(34) در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، (34) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ(35) و از مادر و پدرش، (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ(36) و زن و فرزندانش; (36) لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ(37) در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38) ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) خندان و مسرور است; (39) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ(40) و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ(41) و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41) أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42) آنان همان كافران فاجرند! (42)



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: