بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) پربركت و زوال‏ناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست. (1) الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ (2) آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كداميك از شما بهتر عمل مى‏كنيد، و او شكست‏ناپذير و بخشنده است. (2) 

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (8) نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان كه گروهى در آن افكنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بيم‏دهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!» (8)

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (12)‏ (اما) كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند، مسلماآمرزش و پاداش بزرگى دارند! (12) 

 أَفَمَن يَمْشِي مُكِبّاً عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيّاً عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(22) آيا كسى كه به رو افتاده حركت مى‏كند به هدايت نزديكتر است يا كسى كه راست‏قامت در صراط مستقيم گام برمى‏دارد؟! (22)

قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً مَّا تَشْكُرُونَ(23) بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم وقلب قرار داد; اما كمتر سپاسگزارى مى‏كنيد!» (23) قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ(24) بگو: «او كسى است كه شما را در زمين آفريد و به سوى اومحشور مى‏شويد!» (24) 

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ(27) هنگامى كه آن (وعده الهى) را از نزديك مى‏بينند، صورت كافران زشت و سياه مى‏گردد، و به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه تقاضاى آن را داشتيد»! 

(27) 

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند، (1) مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى، (2)

 إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ(7) پروردگارت بهتر از هر كس مى‏داند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايت‏يافتگان را نيز بهتر مى‏شناسد! (7) 

وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ(10) و از كسى كه بسيار سوگند ياد مى‏كند و پست است اطاعت مكن، (10) هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ(11) كسى كه بسيار عيب جوست و به سخن چينى آمد و شد مى‏كند، (11) مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است; (12) عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ(13) علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ(48) اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، ومانند صاحب ماهى ( يونس) مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند. (48) 

وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‏شنوند باچشم‏زخم خود تو را از بين ببرند، و مى‏گويند: «او ديوانه است!» (51) وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(52) در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست! (52)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الْحَاقَّةُ(1)(روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مى‏شود! (1)

فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ(13) به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود، (13) 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيهْ(19) پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مى‏زند كه: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ(25) اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (25)

تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ(43) كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است! (43)

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ(51) و آن يقين خالص است! (51) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ(52) حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى! (52)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1) تقاضاكننده‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد! (1)

 تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ(4) فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مى‏كننددر آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است! (4) فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً(5) پس صبر جميل پيشه كن، إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً(6) زيرا آنها آن روز را دور مى‏بينند، (6) وَنَرَاهُ قَرِيباً(7) و ما آن را نزديك مى‏بينيم! (7)

إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً(19) به يقين انسان حريص و كم‏طاقت آفريده شده است، (19) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً(20) هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‏كند، (20) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً(21) و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (21) إِلَّا الْمُصَلِّينَ(22) مگر نمازگزاران، (22) الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ(23) آنها كه نمازها را پيوسته بجا مى‏آورند، (23) وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ(24) و آنها كه در اموالشان حق معلومى است... (24)

وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(26) و آنها كه به روز جزا ايمان دارند، (26)

وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(27) و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند، (27)

 وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ(29) و آنها كه دامان خويش را (از بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند، (29) 

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ(32) و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مى‏كنند، (32) وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ(33) و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مى‏نمايند، (33) وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ(34) و آنها كه بر نماز مواظبت دارند، (34) 

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّاراً(26) نوح گفت: «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار! (26) إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِراً كَفَّاراً(27) چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‏كنندو جز نسلى فاجر و كافر به وجود نمى‏آورند! (27) رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناًوَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّاتَبَاراً(28) پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام كسانى را كه باايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز; و ظالمان را جزهلاكت ميفزا!» (28)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآناً عَجَباً(1) بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجيبى شنيده‏ايم... (1)

 قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً(20) بگو: «من تنها پروردگارم را مى‏خوانم و هيچ كس را شريك اوقرار نمى‏دهم!» (20) 

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً(8) و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند! (8) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً(9) همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او رانگاهبان و وكيل خود انتخاب كن، (9) وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً(10) و در برابر آنچه (دشمنان) مى‏گويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين! (10) 

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ(3) و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3) 

وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ(6) و منت مگذار و فزونى مطلب، (6) وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ(7) و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن! (7) 

فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ(8) هنگامى كه در «صور» دميده شود، (8) فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ(9) آن روز، روز سختى است، (9) 

 كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ(38)(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است، (38) 

 وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ(56) و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد; او اهل تقواو اهل آمرزش است! (56)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ(1) سوگند به روز قيامت، (1) وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ(2) و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)! (2)

 يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ(10) آن روز انسان مى‏گويد: «راه فرار كجاست؟!» (10) 

 وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ(22)(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (22)

وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ(24) و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است، (24) 

 أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى(36) آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً(7) 

 آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (7) وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً(8) و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين‏» و «يتيم‏» و «اسير» مى‏دهند! (8) إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُوراً(9)(و مى‏گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم! (9) إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً(10) ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (10) فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً(11)(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (11) 

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلاً(23) مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم! (23) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً(24) پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن! (24) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلاً(25)‏ و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور! (25) وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً(26) و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، اورا تسبيح گوى! (26) 

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيماً حَكِيماً(30) و شما هيچ چيز را نمى‏خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداونددانا و حكيم است (30) يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً(31) و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خودوارد مى‏كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (31)