بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفاً(1) سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‏شوند، (1) لِيَوْمِ الْفَصْلِ(13) براى روز جدايى (حق از باطل)! (13) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(15) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (15) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(19)‏ واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (19) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(24) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (24) وَيْلٌ يوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(28) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (28) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(34) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (34) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(37) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (37) هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ(38)(و به آنها گفته مى‏شود:) امروز همان روز جدايى (حق ازباطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده‏ايم! (38) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(40) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (40) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(45) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (45) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(47) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (47) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(49) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (49) فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ(50)(و اگر آنها به اين قرآن ايمان نمى‏آورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مى‏آورند؟! (50)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتاً(9) و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم، (9) 

وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشاً(11) و روز را وسيله‏اى براى زندگى و معاش! (11) 

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتاً(17)(آرى) روز جدايى، ميعاد همگان است! (17) يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجاً(18) روزى كه در «صور» دميده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آييد! (18) 

 إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَاداً(21) مسلما (در آن روز) جهنم كمينگاهى است بزرگ، (21) لِلْطَّاغِينَ مَآباً(22) و محل بازگشتى براى طغيانگران! (22) 

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازاً(31) مسلما براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است: (31)

لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلَا كِذَّاباً(35) در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (35)

 رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَاباً(37) همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است،پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعت ىكند)! (37) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفّاً لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَاباً(38)« روزى كه «روح‏» و «ملائكه‏» در يك صف مى‏ايستند و هيچ يك،جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گويند، و (آنگاه كه مى‏گويند) درست مى‏گويند! (38)

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقاً(1) سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمى‏كشند، (1) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطاً(2) و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدامى‏سازند، (2) 

فَأَمَّا مَن طَغَى(37) اما آن كسى كه طغيان كرده، (37) وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا(38) و زندگى دنيا را مقدم داشته، (38) فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى(39) مسلما دوزخ جايگاه اوست! (39) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى(40) و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40) فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى(41) قطعا بهشت جايگاه اوست! (41) 

سوره عبس

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

عَبَسَ وَتَوَلَّى(1) چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى(2) از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى(3) تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى(4) يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى(5) اما آن كس كه توانگر است، (5) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى(6) تو به او روى مى‏آورى، (6) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى(7) در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7) وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى(8) اما كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، (8) وَهُوَ يَخْشَى(9) و از خدا ترسان است، (9) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى(10) تو از او غافل مى‏شوى! (10) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ(11) هرگز چنين نيست كه آنها مى‏پندارند; اين (قرآن) تذكر ويادآورى است، (11) فَمَن شَاء ذَكَرَهُ(12) و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد! (12) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ(13) در الواح پرارزشى ثبت است، (13) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) الواحى والاقدر و پاكيزه، (14) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ(15) به دست سفيرانى است (15) كِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ(17) مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ(18)(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟! (18) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ(19) او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‏گيرى كرد و موزون ساخت، (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ(20) سپس راه را براى او آسان كرد، (20) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ(21) بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،(21) ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ(22) سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (22) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ(23) چنين نيست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (23) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ(24) انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبّاً(25) ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً(26) سپس زمين را از هم شكافتيم، (26) فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبّاً(27) و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، (27) وَعِنَباً وَقَضْباً(28) و انگور و سبزى بسيار، (28) وَزَيْتُوناً وَنَخْلاً(29) و زيتون و نخل فراوان، (29) وَحَدَائِقَ غُلْباً(30) و باغهاى پردرخت، (30) وَفَاكِهَةً وَأَبّاً(31) و ميوه و چراگاه، (31) مَّتَاعاً لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ(32) تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (32) فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ(33) هنگامى كه آن صداى مهيب ( صيحه رستاخيز) بيايد، (كافران دراندوه عميقى فرومى‏روند)! (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ(34) در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، (34) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ(35) و از مادر و پدرش، (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ(36) و زن و فرزندانش; (36) لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ(37) در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38) ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) خندان و مسرور است; (39) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ(40) و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ(41) و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41) أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42) آنان همان كافران فاجرند! (42)

سوره تكوير

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ(1) در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، (1) وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ(2) و در آن هنگام كه ستارگان بى‏فروغ شوند، (2) وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ(3) و در آن هنگام كه كوه‏ها به حركت درآيند، (3) وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ(4) در آن هنگام كه باارزش‏ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4) وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ(5) و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند، (5) وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ(6) و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند، (6) وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ(7) و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد، (7) وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ(8) و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8) بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ(9) به كدامين گناه كشته شدند؟! (9) وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ(10) و در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10) وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ(11) و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11) وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ(12) و در آن هنگام كه دوزخ شعله‏ور گردد، (12) وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ  (13) و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود، (13)  عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ(14)(آرى در آن هنگام) هر كس مى‏داند چه چيزى را آماده كرده است! (14) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ(15) سوگند به ستارگانى كه بازمى‏گردند، (15) الْجَوَارِ الْكُنَّسِ(16) حركت مى‏كنند و از ديده‏ها پنهان مى‏شوند، (16) وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ(17) و قسم به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد، (17) وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ(18) و به صبح، هنگامى كه تنفس كند، (18) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ(19) كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئيل امين) (19) ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ(20) كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20) مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ(21) در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امين است! (21) وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ(22) و صاحب شما ( پيامبر) ديوانه نيست! (22) وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ(23) او (جبرئيل) را در افق روشن ديده است! (23) وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ(24) و او نسبت به آنچه از طريق وحى دريافت داشته بخل ندارد! (24) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ(25) اين (قرآن) گفته شيطان رجيم نيست! (25) فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ(26) پس به كجا مى‏رويد؟! (26) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(27) اين قرآن چيزى جز تذكرى براى جهانيان نيست، (27) لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ(28) براى كسى از شما كه بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد! (28) وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ(29) و شما اراده نمى‏كنيد مگر اينكه خداوند -پروردگار جهانيان- اراده كند و بخواهد! (29)

سوره انفطار

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ(1) آن زمان كه آسمان ( كرات آسمانى) از هم شكافته شود، (1) وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ(2) و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند، (2) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ(3) و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود، (3) وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ(4) و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (4) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ(5) در آن زمان) هر كس مى‏داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (5) يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ(6) اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرورساخته است؟! (6) الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ(7) همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت، (7) فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ(8) و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود. (8) كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ(9)(آرى) آن گونه كه شما مى‏پنداريد نيست; بلكه شما روز جزا رامنكريد! (9) وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ(10) و بى‏شك نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10) كِرَاماً كَاتِبِينَ(11) والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)، (11) يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ(12) كه مى‏دانند شما چه مى‏كنيد! (12) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(13) به يقين نيكان در نعمتى فراوانند. (13) وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ(14) و بدكاران در دوزخند، (14) يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ(15) روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (15) وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ(16) و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند! (16) وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ(17) تو چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! (17) ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ(18) باز چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! (18) يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئاً وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ(19) روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست،و همه امور در آن روز از آن خداست! (19)

سوره مطففين

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ(1) واى بر كم‏فروشان! (1) الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ(2) آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گيرند; (2) وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ(3) اما هنگامى كه مى‏خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند،كم مى‏گذارند! (3) أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ(4) آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، (4) لِيَوْمٍ عَظِيمٍ(5) در روزى بزرگ; (5)  يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ(6)‏ روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‏ايستند. (6) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ(7) چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‏پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين‏» است! (7) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ(8) تو چه مى‏دانى «سجين‏» چيست؟ (8) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(9) نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9) وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ(10) واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (10) الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ(11) همانها كه روز جزا را انكار مى‏كنند. (11) وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ(12) تنها كسى آن را انكار مى‏كند كه متجاوز و گنهكار است! (12) إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ(13)(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گويد: «اين افسانه‏هاى پيشينيان است!; (13) كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ(14) چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است! (14) كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ(15) چنين نيست كه مى‏پندارند، بلكه آنها در آن روز ازپروردگارشان محجوبند! (15) ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ(16) سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‏شوند! (16) ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ(17) بعد به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه آن راانكار مى‏كرديد!» (17) كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ(18) چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلكه نامهاعمال نيكان در «عليين‏» است! (18) وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ(19) و تو چه مى‏دانى «عليين‏» چيست! (19) كِتَابٌ مَّرْقُومٌ(20) نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (20) يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ(21) كه مقربان شاهد آنند! (21)  إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ(22) مسلما نيكان در انواع نعمت‏اند: (22) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(23) بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‏نگرند! (23) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ(24) در چهره‏هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بينى و مى‏شناسى! (24) يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ(25) آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سيراب مى‏شوند! (25) خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ(26) مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است; و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند! (26) وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ(27) اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم‏» است، (27) عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ(28) همان چشمه‏اى كه مقربان از آن مى‏نوشند. (28) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ(29) بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند، (29) وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ(30) و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخرمى‏كردند، (30) وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ(31) و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (31) وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ(32) و هنگامى كه آنها را مى‏ديدند مى‏گفتند: «اينهاگمراهانند!» (32) وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ(33) در حالى كه هرگز مامور مراقبت و متكفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33) فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ(34)‏ ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، (34) عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ(35) در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (35) هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ(36) آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)

سوره انشقاق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ(1) در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ(2) و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2) وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ(3) و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3) وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ(4) و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ(5) و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد (5)  يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلَاقِيهِ(6) اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‏روى و او راملاقات خواهى كرد! (6) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ(7) پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7) فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَاباً يَسِيراً(8) بزودى حساب آسانى براى او مى‏شود، (8) وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُوراً(9) و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمى‏گردد. (9) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ(10) و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10) فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُوراً(11) بزودى فرياد مى‏زند واى بر من كه هلاك شدم! (11) وَيَصْلَى سَعِيراً(12) و در شعله‏هاى سوزان آتش مى‏سوزد. (12) إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً(13) چرا كه او در ميان خانواده‏اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13) إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ(14) او گمان مى‏كرد هرگز بازگشت نمى‏كند! (14) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيراً(15) آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ(16) سوگند به شفق، (16) وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ(17) و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آورى مى‏كند، (17) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ(18) و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مى‏شود، (18) لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَن طَبَقٍ(19) كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‏شويد (تابه كمال برسيد). (19)  فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ(20) پس چرا آنان ايمان نمى‏آورند؟! (20) وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ(21) (س) و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى‏شود سجده نمى‏كنند؟! (21) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ(22) بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مى‏كنند! (22) وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ(23) و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‏دارند بخوبى مى‏داند! (23) فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ(24) پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ(25) مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، كه براى آنان پاداشى است قطع‏نشدنى! (25)

سوره بروج

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ(1) سوگند به آسمان كه داراى برجهاى بسيار است، (1) وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ(2) و سوگند به آن روز موعود، (2) وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ(3) و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! («شاهد»: پيامبر و گواهان اعمال، و «مشهود» : اعمال امت است) (3) قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ(4) مرگ بر شكنجه‏گران صاحب گودال (آتش)، (4) النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ(5) آتشى عظيم و شعله‏ور! (5) إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ(6) هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند، (6) وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ(7) و آنچه را با مؤمنان انجام مى‏دادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مى‏كردند! (7) وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ(8) آنها هيچ ايرادى بر مؤمنان نداشتند جز اينكه به خداوند عزيزو حميد ايمان آورده بودند; (8) الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ(9) همان كسى كه حكومت آسمانها و زمين از آن اوست و خداوند برهمه چيز گواه است! (9) إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْيَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ(10) كسانى كه مردان و زنان باايمان را شكنجه دادند سپس توبه نكردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است! (10) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّات ٌتَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ(11) و براى كسانى كه ايمان آوردند و اعمال شايسته انجام دادند،باغهايى از بهشت است كه نهرها زير درختانش جارى است; و اين نجات و پيروزى بزرگ است! (11) إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ(12) گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت به يقين بسيار شديد است! (12) إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ(13) اوست كه آفرينش را آغاز مى‏كند و بازمى‏گرداند، (13) وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ(14) و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است، (14) ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ(15) صاحب عرش و داراى مجد و عظمت است، (15) فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ(16) و آنچه را مى‏خواهد انجام مى‏دهد! (16) هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ(17) آيا داستان لشكرها به تو رسيده است، (17) فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ(18) لشكريان فرعون و ثمود؟! (18) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ(19) ولى كافران پيوسته در تكذيب حقند، (19) وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ(20) و خداوند به همه آنها احاطه دارد! (20) بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ(21)(اين آيات، سحر و دروغ نيست،) بلكه قرآن باعظمت است... (21) فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ(22) كه در لوح محفوظ جاى دارد! (22)

سوره طارق

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ(1) سوگند به آسمان و كوبنده شب! (1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ(2) و تو نمى‏دانى كوبنده شب چيست! (2) النَّجْمُ الثَّاقِبُ(3) همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيهاست! (3) إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ(4)(به اين آيت بزرگ الهى سوگند) كه هر كس مراقب و محافظى دارد! (4) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ(5) انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است! (5) خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ(6) از يك آب جهنده آفريده شده است، (6) يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ(7) آبى كه از ميان پشت و سينه‏ها خارج مى‏شود! (7) إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ(8) مسلما او ( خدائى كه انسان را از چنين چيز پستى آفريد) مى‏تواند او را بازگرداند! (8) يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ(9) در آن روز كه اسرار نهان (انسان) آشكار ميشود، (9) فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ(10) و براى او هيچ نيرو و ياورى نيست! (10) وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ(11) سوگند به آسمان پرباران، (11) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ(12) و سوگند به زمين پرشكاف (كه گياهان از آن سر برمى‏آورند)، (12) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ(13) كه اين (قرآن) سخنى است كه حق را از باطل جدا مى‏كند، (13) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ(14) و هرگز شوخى نيست! (14) إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْداً(15) آنها پيوسته حيله مى‏كنند، (15) وَأَكِيدُ كَيْداً(16) و من هم در برابر آنها چاره مى‏كنم! (16) فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً(17) حال كه چنين است كافران را (فقط) اندكى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)! (17)