سوره الرحمن

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

الرَّحْمَنُ (1) خداوند رحمان، (1) عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) قرآن را تعليم فرمود، (2) خَلَقَ الْإِنسَانَ (3) انسان را آفريد، (3) عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) و به او «بيان‏» را آموخت. (4) الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5) خورشيد و ماه با حساب منظمى مى‏گردند، (5) وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) و گياه و درخت براى او سجده مى‏كنند! (6) وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) و آسمان را برافراشت، و ميزان و قانون (در آن) گذاشت، (7) أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد)، (8) وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9) و وزن را بر اساس عدل برپا داريد و ميزان را كم نگذاريد! (9) وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10) زمين را براى خلايق آفريد، (10) فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11) كه در آن ميوه‏ها و نخلهاى پرشكوفه است، (11) وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12) و دانه‏هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه بصورت كاه درمى‏آيد، و گياهان خوشبو! (12) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‏كنيد (شما اى گروه جن و انس)؟! (13) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) انسان را از گل خشكيده‏اى همچون سفال آفريد، (14) وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ (15) و جن را از شعله‏هاى مختلط و متحرك آتش خلق كرد! (15) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16)‏ پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (16) رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17) او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! (17) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (18) مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19) دو درياى مختلف (شور و شيرين، گرم و سرد) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند; (19) بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ (20) در ميان آن دو برزخى است كه يكى بر ديگرى غلبه نمى‏كند (وبه هم نمى‏آميزند)! (20) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (21) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22) از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‏شود. (22) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (23) وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24) و براى اوست كشتيهاى ساخته شده كه در دريا به حركت درمى‏آيند و همچون كوهى هستند! (24) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (25) كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) همه كسانى كه روى آن ( زمين) هستند فانى مى‏شوند، (26) وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27) و تنها ذات ذوالجلال و گرامى پروردگارت باقى مى‏ماند! (27) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (28) يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ(29) تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند از او تقاضامى‏كنند، و او هر روز در شان و كارى است! (29) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (30) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ (31) بزودى به حساب شما مى‏پردازيم اى دو گروه انس و جن! (31) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (32) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِن ْأَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّابِسُلْطَانٍ (33) اى گروه جن و انس! اگر مى‏توانيد از مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمى‏توانيد، مگر با نيرويى (فوق العاده)! (33) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (34) يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ (35) شعله‏هايى از آتش بى‏دود، و دودهايى متراكم بر شما فرستاده مى‏شود; و نمى‏توانيد از كسى يارى بطلبيد! (35) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (36) فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ(37) در آن هنگام كه آسمان شكافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناكى رخ مى‏دهد كه تاب تحمل آن را نخواهيد داشت)! (37) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(38) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (38) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ(39) در آن روز هيچ كس از انس و جن از گناهش سؤال نمى‏شود (وهمه چيز روشن است)! (39) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(40)‏ پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (40) يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ(41) مجرمان از چهره‏هايشان شناخته مى‏شوند; و آنگاه آنها را ازموهاى پيش سر، و پاهايشان مى‏گيرند (و به دوزخ مى‏افكنند)! (41) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(42) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (42) هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ(43) اين همان دوزخى است كه مجرمان آن را انكار مى‏كردند! (43) يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ(44) امروز در ميان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! (44) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(45) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (45) وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ(46) و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتى است! (46) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(47) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (47) ذَوَاتَا أَفْنَانٍ(48)(آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! (48) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(49) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (49) فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ(50) در آنها دو چشمه هميشه جارى است! (50) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(51) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (51) فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ(52) در آن دو، از هر ميوه‏اى دو نوع وجود دارد (هر يك از ديگرى بهتر)! (52) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(53) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (53) مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ(54) اين در حالى است كه آنها بر فرشهايى تكيه كرده‏اند باآسترهائى از ديبا و ابريشم، و ميوه‏هاى رسيده آن دو باغ بهشتى در دسترس است! (54) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(55) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (55) فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ(56) در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند كه جز به همسران خود عشق نمى‏ورزند; و هيچ انس و جن پيش از اينها با آنان تماس نگرفته است. (56) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(57) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (57) كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ(58) آنها همچون ياقوت و مرجانند! (58) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(59) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (59) هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ(60) آيا جزاى نيكى جز نيكى است؟! (60) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(61) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (61) وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ(62) و پايين تر از آنها، دو باغ بهشتى ديگر است. (62) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(63) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (63) مُدْهَامَّتَانِ(64) هر دو خرم و سرسبزند! (64) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(65) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (65) فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ(66) در آنها دو چشمه جوشنده است! (66) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(67)‏ پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (67) فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ(68) در آنها ميوه‏هاى فراوان و درخت خرما و انار است! (68) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(69) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (69) فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ(70) و در آن باغهاى بهشتى زنانى نيكو خلق و زيبايند! (70) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(71) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (71) حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ(72) حوريانى كه در خيمه‏هاى بهشتى مستورند! (72) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(73) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (73) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ(74) هيچ انس و جن پيش از ايشان با آنها تماس نگرفته (ودوشيزه‏اند)! (74) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(75) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (75) مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ(76) اين در حالى است كه بهشتيان بر تختهايى تكيه زده‏اند كه بابهترين و زيباترين پارچه‏هاى سبزرنگ پوشانده شده است. (76) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ(77) پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (77) تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ(78) پربركت و زوال‏ناپذير است نام پروردگار صاحب جلال وبزرگوار تو! (78)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: