سوره نجم

بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى (1) سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‏كند، (1) مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى (2) كه هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است، (2) وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى (3) و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد! (3) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى (4) آنچه مى‏گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست! (4) عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى (5) آن كس كه قدرت عظيمى دارد ( جبرئيل امين) او را تعليم دادهاست; (5) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى (6) همان كس كه توانايى فوق العاده دارد; او سلطه يافت... (6) وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى (7) در حالى كه در افق اعلى قرار داشت! (7) ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى (8) سپس نزديكتر و نزديكتر شد... (8) فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى (9) تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان ياكمتر بود; (9) فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى (10) در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. (10) مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى (11) قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت. (11) أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى (12) آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‏كنيد؟! (12) وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى (13) و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد، (13) عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى (14) نزد «سدرة المنتهى‏»، (14) عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى (15) كه «جنت الماوى‏» در آنجاست! (15) إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى (16) در آن هنگام كه چيزى ( نور خيره‏كننده‏اى) سدرة المنتهى راپوشانده بود، (16) مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى (17) چشم خطا نکرد و از حد در نگذشت17 لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى (18) او پاره‏اى از آيات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را ديد! (18) أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى (19) به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»... (19) وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى (20) و «منات‏» كه سومين آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20) أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَى (21) آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى كه بزعم شمادختران كم ارزش‏ترند!) (21) تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزَى (22) در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است! (22) إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّاأَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّوَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى (23) اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنهاگذاشته‏ايد (نامهايى بى‏محتوا و اسمهايى بى مسما)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده; آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پيروى مى‏كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (23) أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّى (24) يا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (24) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى (25) در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست! (25) وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاًإِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى (26)‏ و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‏بخشدمگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَى (27) كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‏كنند! (27) وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً (28) آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پايه پيروى مى‏كنند با اينكه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نياز نمى‏كند!(28) فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّى عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (29) حال كه چنين است از كسى كه از ياد ما روى مى‏گرداند و جززندگى مادى دنيا را نمى‏طلبد، اعراض كن! (29) ذَلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى (30) اين آخرين حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو كسانى را كه ازراه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و (همچنين) هدايت‏يافتگان را از همه بهترمى‏شناسد! (30) وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِي َالَّذِينَ أَسَاؤُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوابِالْحُسْنَى (31) و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تابدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد! (31) الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّن َالْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَاتُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى (32) همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند، جزگناهان صغيره (كه گاه آلوده آن مى‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمين آفريد و در آن موقع كه بصورت جنينهايى در شكم مادرانتان بوديد; پس خودستايى نكنيد، او پرهيزگاران را بهترمى‏شناسد! (32) أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى (33) آيا ديدى آن كس را كه (از اسلام -يا انفاق-) روى گردان شد؟! (33) وَأَعْطَى قَلِيلاً وَأَكْدَى (34) و كمى عطا كرد، و از بيشتر امساك نمود! (34) أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى (35) آيا نزد او علم غيب است و مى‏بيند (كه ديگران مى‏توانندگناهان او را بر دوش گيرند)؟! (35) أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى (36) يا از آنچه در كتب موسى نازل گرديده با خبر نشده است؟! (36) وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى (37) و در كتب ابراهيم، همان كسى كه وظيفه خود را بطور كامل اداكرد، (37) أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى (38) كه هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‏گيرد، (38) وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى (39) و اينكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نيست، (39) وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى (40) و اينكه تلاش او بزودى ديده مى‏شود، (40) ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى (41) سپس به او جزاى كافى داده خواهد شد! (41) وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى (42)(و آيا از كتب پيشين انبيا به او نرسيده است) كه همه اموربه پروردگارت منتهى مى‏گردد؟! (42) وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى (43) و اينكه اوست كه خنداند و گرياند، (43) وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44)‏ و اوست كه ميراند و زنده كرد، (44) وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى (45) و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريد... (45) مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى (46) از نطفه‏اى هنگامى كه خارج مى‏شود (و در رحم مى‏ريزد)، (46) وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى (47) و اينكه بر خداست ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47) وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى (48) و اينكه اوست كه بى‏نياز كرد و سرمايه باقى بخشيد، (48) وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى(49) و اينكه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49) وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَاداً الْأُولَى(50)(و آيا به انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستين را هلاك كرد؟! (50) وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى(51) و همچنين قوم «ثمود» را، و كسى از آنان را باقى نگذارد! (51) وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى(52) و نيز قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالم ترو طغيانگرتر بودند! (52) وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى(53) و نيز شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) را فرو كوبيد، (53) فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى(54) سپس آنها را با عذاب سنگين پوشانيد! (54) فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى(55)(بگو:) در كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد دارى؟! (55) هَذَا نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى(56) اين (پيامبر) بيم‏دهنده‏اى از بيم‏دهندگان پيشين است! (56) أَزِفَتْ الْآزِفَةُ(57) آنچه بايد نزديك شود، نزديك شده است (و قيامت فرامى‏رسد)، (57) لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ(58) و هيچ كس جز خدا نمى‏تواند سختيهاى آن را برطرف سازد! (58) أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ(59) آيا از اين سخن تعجب مى‏كنيد، (59) وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ(60) و مى‏خنديد و نمى‏گرييد، (60) وَأَنتُمْ سَامِدُونَ(61) و پيوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‏بريد؟! (61) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا(62) .‏ همه براى خدا سجده كنيد و او را بپرستيد! (62)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: